«گام‌هایی در جهت تغییر ساختاری با محور قرار دادن منافع عموم»
«مطالبه گری ضدکرونایی»
یک ماه پس از آغاز قرنطینه در چین و علی‌رغم هشدار‌های جهانی، حاکمیت خیلی دیر شیوع ویروس جدید کرونا در کشور را تأیید کرد. به این ترتیب، ایران نخستین کشوری شد که با مرگ دو تن وجود ویروس را رسماً اعلام می‌کرد. در این فاصله تدارک لازم برای مقابله با این تهدید فراگیر برای سلامت عمومی انجام نشد و پس از آن نیز اقدامات کافی برای مهار آن صورت نگرفت. حالا کشور در شرایطی که تست بیماری کووید-۱۹ در آن فراگیر نیست، بنا به آمار رسمی بیش از ۳۰ هزار بیمار دارد و افزون بر دو هزار تن قربانی.
تقریباً همه متفق‌القول اند که حاکمیت در اطلاع‌رسانی درباره بیماری پنهانکاری کرده و در مدیریت بحران حاصل از آن ناموفق بوده است.
بی‌تدبیری توأمان کوتاه‌مدت و ساختاری برای مقابله با بحران و سال‌ها اجرای سیاست‌های تعدیل اقتصادی، وضعیتی اسفناک در برابر ما ترسیم کرده است: میلیون‌ها کارگر در شرایط فقر، بدون بیمه بیکاری و هیچ منبع درآمد دیگری به خانه فرستاده شده‌اند؛ دستفروش‌ها عملاً شغل خود را از دست داده‌اند، کولبرها نیز که پیش از این قربانی سرما و گلوله بوده‌اند از همین حرفه پرخطر محروم شده‌اند، و آنهایی که هنوز مشغول کار اند، از کمترین وسایل و امکانات محافظتی در برابر بیماری برخوردار نیستند؛ زندانیان حبس را در سایه مرگ سپری می‌کنند؛ انواع تبعیض فقدان دسترسی به درمان و امکانات بهداشتی را تشدید کرده؛ نظام بهداشت و درمان تضعیف‌شده در سایه خصوصی‌سازی به مرز فروپاشی رسیده است؛ و کارگران خدماتی و بهداشتی از حداقل حمایت و امنیت شغلی محروم‌‌اند.
کارنامه دیگر کشور‌ها هم در این مورد چندان درخشان نیست. از بهشت سرمایه‌داری در آمریکا تا سرمایه‌داری اقتدارگرای چین و روسیه، در همه‌جا به درجات مختلف با پنهانکاری، عدم‌آمادگی و لاف‌زنی‌های توخالی دولت‌ها روبرو بوده‌ایم که بهای آن را شهروندان عادی و بیش از همه، انبوه فرودستان خواهند پرداخت.
در پرتو شیوع کووید-۱۹، اکنون شکاف‌ها و تناقضات نظام‌های اقتصادی- سیاسی حاکم کاملاً آشکار شده‌اند. در این شرایط، به‌جای مقایسه‌های کلی و سوء‌استفاده‌های ایدئولوژیک در جهت اثبات پیش‌داوری‌های دروغین، و دنبال کردن منطق انتخاب میان «بد و بدتر» و…، باید شجاعت برداشتن نخستین گام‌ها به سوی تغییر ساختاری را داشت: تغییری ورای تمام شکل‌های امروزین سرمایه‌داری و نهایتاً همه صورت‌های سلطه.
با نظر به تشدید وخامت اوضاع، پیشنهادهای زیر را به عنوان گام‌هایی در جهت تغییر ساختاری با محور قرار دادن منافع عموم مطرح می‌کنیم:
۱ ـ توقف کار در همه بخش‌های غیرضروری و مرخصی باحقوق به کارکنان دارای بیماری‌های پس‌زمینه‌ای در دیگر بخش‌ها.
۲ـ انجام تست فراگیر تشخیص کووید-۱۹.
۳ـ نظارت مردمی، به میانجی نهادها و رسانه‌های مستقل بر مدیریت بحران کرونا، آمار شیوع آن و تخصیص منابع و کمک‌های مربوطه.
۴ـ تخصیص درآمد پایه برای همه کسانی که در قرنطینه‌اند یا درآمد کافی برای تامین نیازهای اساسی ندارند.
۵ـ بیمه همگانی رایگان.
۶ـ تأمین وسایل محافظتی بهداشتی برای کسانی که در بخش‌های تولید و توزیع مواد غذایی و سلامت و درمان کار می‌کنند.
۷ـ ملی‌کردن یا تصرف عمومی تمام ظرفیت‌های تولید، توزیع و واردات دارو و تجهیزات پزشکی، در راستای خودگرانی اجتماعی همه واحدهای این حوزه اقتصادی.
۸ـ آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی و دیگر زندانیانی که جرائم سبک دارند، و رعایت اکید استانداردهای بهداشتی در زندان‌ها، بازپروری‌ها و اردوگاه‌های ترک اعتیاد و کلیه نهادهای انضباطی و مراقبتی مشابه
۹ـ اسکان بی‌خانمان‌ها در خانه‌ها و اماکن عمومی خالی.
۱۰ـ اعطای تسهیلات ویژه برای پرداخت اجاره و هزینه‌های برق، آب و گاز.
۱۱ـ صدور اوراق شناسایی برای همه مهاجران از جمله مهاجران افغانستانی و رفع تبعیض از حوزه درمان.
۱۲ـ اجرای طرح‌های فوری کوتاه‌مدت و میان‌مدت در جهت بهبودی شرایط زندگی حاشیه‌نشینان شهری، به‌ویژه در زمینه مسئله بهداشت و شبکه آب و فاضلاب این مناطق.
این متن حاصل یک همفکری جمعی است.