گفتگوی مصطفی برغوثی با دموکراسی نو!
مصاحبه کننده: امی گودمن – مترجم: سیاوش صفاری
دکتر مصطفی برغوثی عضو پارلمان فلسطین و مدیر جمعیت فلسطینی امداد پزشکی است. او ساکن رام‌الله در کرانه باختری رود اردن است و در ماه‌های گذشته مسئولیت هماهنگی اقدامات پزشکی در جهت مدیریت بیماری همه گیر کووید-۱۹ در کرانه باختری و نوار غزه را به عهده داشته است. برغوثی در گفتگویی که در تاریخ ۱۸ ماه ماه ۲۰۲۱ (۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۰) با امی گودمن مجری برنامه خبری دموکراسی نو! انجام داد از تلفات انسانی بمباران غزه به وسیله اسرائیل و نیز مقاومت فلسطینی‌ها در برابر آپارتاید اسرائیل صحبت کرد.
امی گودمن: دکتر برغوثی، نوبت پیش که با شما گفتگو کردم شما به بیماری کووید-۱۹ مبتلا شده بودید. اخیرا، زمانی که نیروهای اسرائیلی به مسجد الاقصی یورش بردند شما در آنجا حضور داشتید. از شما نقل شده که امدادرسانان فلسطینی در حالی که سعی داشتند به مجروحان کمک کنند خود مورد حمله و ضرب و شتم قرار گرفتند. به عنوان یک پزشک و مسئول هماهنگی مقابله با همه گیری کووید-۱۹ در کرانه باختری و نوار غزه به ما از اهمیت اتفاقات اخیر بگویید، از حمله به مراکز درمانی، و از کشته شدن پزشکان فلسطینی. البته شما یک چهره سیاسی شناخته شده هم هستید. نظر شما درباره اظهارات اخیر بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، که گفته است بمباران غزه متوقف نخواهد شد چیست؟
مصطفی برغوثی: تشکر میکنم از این که مرا به برنامه‌تان دعوت کردید. اجازه دهید در ابتدا بگویم که قلب همه ما از آنچه در غزه میگذرد جریحه دار شده، به ویژه از کشته شدن همکاران‌مان در بیمارستان‌ها. آن چه در حال حاضر رخ میدهد حقیقتا یک عمل نسل کشی است. مساله تنها بمباران نیست. تنها یک حمله وحشیانه به غیر نظامیان نیست. در واقعیت، ما شاهد شکست نتانیاهو هستیم. او هیچ پیروزی نظامی به دست نیاورده است. اصلا به نظر من، او هیچ هدف نظامی از این حمله ندارد. او خون فلسطینی‌ها را -و حتی خون اسرائیلی ها را- می‌‌ریزد تا در قدرت باقی بماند، تا از سه مورد پرونده فساد که با آنها روبرو است فرار کند. او حاضر است برای حفظ موقعیت خود به هر کاری دست زند.
اما آنچه این روز‌ها در غزه اتفاق می افتد کاملا غیر قابل قبول است. البته باید به آمار ۲۱۳ نفری که تا کنون در غزه کشته شده ا‌ند، شمار ۲۵ فلسطینی که هفته پیش در کرانه باختری کشته شدند را هم اضافه کرد. ۱۴۰۰ نفر در غزه به شدت مجروح شده‌ا‌ند، و ۳۰۰۰ نفر نیز در کرانه باختری زخمی شده‌ا‌ند. الان که ما مشغول صحبت هستیم، در همین رام‌الله و نیز در الخلیل و بیت‌لحم ارتش اسرائیل در حال شلیک گلوله به مردم است. و برخی از مجروح شدگان که مورد اصابت گلوله‌های پر شتاب جنگی قرار گرفته‌ا‌ند در شرایط بسیار وخیمی هستند.
خیلی مهم است به شما بگویم که در غزه ارتش اسرائیل ۱۴ خانواده را به طور کامل از بین برد. یعنی آنها پدربزرگ، مادربزرگ، پدر، مادر، و همه کودکان خانواده را کشتند. ۱۴ خانواده به طور کامل از پرونده ثبت احوال حذف شدند. این یک فاجعه است. فقط از یکی از این خانواده‌ها یک فرزند به جا مانده است. یک نوزاد ۲ ماهه که مادر، پدر، و ۹ خواهر و برادرش را از دست داد. چه آینده‌ای در انتظار این کودک خواهد بود؟ این چیزی است که بیش از هر چیز دیگر مرا نگران می‌کند.
مساله دیگری که میخواهم به شما بگویم این است که اسرائیل با بمب‌هایی که آمریکا در اختیارش می‌گذارد در حال بمباران و تخریب خانه‌های مردم است. این یک عمل غیر قابل بخشش است. هیچ توجیهی برای هدف قرار دادن خانه‌های مردم در حالی که ساکنان آنها در خواب هستند وجود ندارد. آن هم در شرایطی که غزه از سال ۲۰۰۶ تا کنون، به مدت ۱۵ سال در محاصره کامل بوده است، و تجهیزات امداد رسانی و دفاعی محدودی که آنجا هست به سال ۱۹۹۶ باز می‌گردد. اسرائیل مردم غزه را بمباران می‌کند و مردم زیر آوار جان می‌دهند. تصورش را بکنید، صدای کودکی را، یا مادر یا پدری را، می‌‌شنوید که زیر آوار است و تقاضای کمک می‌کند و شما هیچ امکانی برای کمک به او ندارید، و او زیر آوار در اثر خفگی جان میدهد. این بدترین شرایطی است که ما در غزه شاهد آن بوده‌ایم.
در کشورهای دیگر، هنگامی که زلزله رخ میدهد مردم به کمک آسیب دیدگان می‌‌شتابند. کشورهای دیگر به یاری می‌‌آیند. اما سهم ما از کمک‌های انسان دوستانه تنها اظهارات رسمی کشورهای مختلف است مبنی بر اینکه اسرائیل حق دفاع از خود را دارد. آیا آنچه امروز اینجا اتفاق می‌‌افتد دفاع از خود است؟ ما با کشوری طرف هستیم که سرزمین مان را تحت اشغال نظامی در آورده است، رژیمی که سیاست آپارتاید را در رابطه با فلسطینیان به اجرا می گذارد. و کشورهای دیگر نه تنها کمکی به ما نمی‌‌کنند، بلکه به دفاع از اسرائیل، یعنی از نیروی متجاوز، بر می‌‌آیند.
اجازه دهید گوشه‌ای از آن چه در غزه اتفاق می‌‌افتد را با شما بازگو کنم. افراد مختلف، مادران، پدران، و همکاران ما که در غزه هستند دائم با ما تماس می‌‌گیرند. دشوار‌ترین مساله‌ای که با آن دست به گریبان هستند فشار روانی است که در نتیجه بمباران‌های بی وقفه شبانه به کودکان تحمیل می شود. آن چه در غزه شاهد آن هستیم تروریسم روانی علیه فلسطینی‌ها، به ویژه علیه کودکان است. آنچه که نتانیاهو و دولتش بر غزه روا می‌‌دارند را من تروریسم روانی می‌‌خوانم.
همه اینها در شرایطی آغاز شد که ما مشغول تلاش برای جلوگیری از شیوع کووید-۱۹ بودیم که در غزه به سطح نگران کننده‌ای رسیده است. نرخ ابتلا اکنون ۳۰ درصد است، یعنی از هر صد نفر که مورد آزمایش قرار می گیرند، ۳۰ مورد مبتلا به کووید-۱۹ هستند. این یعنی گسترش ویروس در جامعه در ابعادی خطرناک. و حالا هیچ کاری از دست ما بر نمی‌‌آید، چرا که انجام آزمایش دیگر امکان پذیر نیست. واکسنی هم در دسترس نیست. همان طور که می‌‌دانید، اسرائیل یک سیاست آپارتاید واکسن را علیه مردم فلسطین به اجرا گذاشت. آنها برای همه اسرائیلی‌ها به اندازه کافی واکسن تهیه کردند، اما هیچ واکسنی در اختیار فلسطینی‌ها نگذاشتند، و شاهد گسترش بیماری در میان ما در کرانه باختری و نوار غزه بودند. حالا هم غزه با کمبود واکسن مواجه است و ما در نتیجه محاصره‌ای که شامل تجهیزات پزشکی هم می‌‌شود قادر به تهیه واکسن نیستیم. حتی آن تعداد محدود واکسنی هم که تهیه شده بود در شرایط فعلی بمباران امکان استفاده از آنها وجود ندارد. و اکنون تنها آزمایشگاهی که آزمایش‌های کووید در آن انجام می‌‌شد را از دست داده‌ایم.
همکاران ما در جمعیت فلسطینی امداد پزشکی که در تمام نقاط غزه فعالیت می‌‌کنند حالا به جای کمک به پیشگیری از کووید-۱۹ به مداوای مجروحانی مشغول هستند که به علت پر بودن بیمارستان‌ها امکان دریافت خدمات پزشکی در بیمارستان را ندارند و باید در خانه مداوا و بستری شوند. بعضی از اعضای تیم ما برای ارائه خدمات پزشکی به خانه‌های مجروحان می‌‌روند. تعدادی دیگر از همکاران ما به مدرسه‌های آژانس امداد رسانی و کاریابی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی (UNRWA) می‌‌روند، جایی که ۴۵٬۰۰۰ نفر مردمی که از خانه‌های خود آواره شده‌ا‌ند اسکان موقت یافته‌ا‌ند. این آوارگان نیاز به پتو دارند. آنها نیاز به غذا و آب آشامیدنی دارند. آنها نیاز به کمک دارند. بنابرین می‌‌بینید که ما به خاطر این قتل عام وحشتناکی که اسرائیل به راه انداخته است با مجموعه‌ای از مشکلات دست به گریبان هستیم. و هیچ توجیهی برای بلایی که بر سر ما می‌‌آید وجود ندارد.
تمام این ماجرا زمانی آغاز شد که اسرائیل به مردمی که بی هیچ خشونتی در مسجد الاقصی مشغول به نماز بودند حمله کرد. من خودم آنجا بودم. من شاهد بودم که آنها نه تنها به نمازگزاران، بلکه به امدادرسانان نیز حمله کردند و آنها را مورد ضرب و شتم قرار داند. آن روز ۱۰۰۰ نفر در بیت المقدس در نتیجه یورش ارتش اسرائیل مجروح شدند. شش نفر از آنها بینایی خود را در اثر جراحات از دست دادند.
علاوه بر همه اینها، اسرائیل می‌‌خواهد در محله شیخ جراح [در بیت المقدس شرقی] دست به پاکسازی قومی بزند. باید توضیح دهم که چندین خانواده، بالغ بر ۵۰۰ نفر مردمان فلسطینی، بیش از نیم قرن است که ساکن این محله هستند. این خانواده‌ها، پس از آنکه اسرائیل در یک کارزار پاکسازی قومی در سال ۱۹۴۸ آنها را از خانه‌هایشان بیرون راند، به محله شیخ جراح کوچانده شدند. تا سال ۱۹۴۸ آنها در یافا، رمله، لاد، و بیت المقدس غربی زندگی می‌‌کردند. اما اسرائیل آنها را مجبور به ترک این مناطق کرد، و حالا ارتش اسرائیل باز به خانه‌های آنها حمله برده تا یک بار دیگر آنها را پاکسازی قومی کند. چه کسی قرار است جای آنها را بگیرد؟ مستعمره نشین‌های غیر قانونی که از حمایت دولت اسرائیل برخوردار هستند.
این بدترین شکل آپارتاید است. این فقط یک اشغال نظامی نیست. این ترکیبی از اشغال نظامی، مستعمره نشینی، و بدترین نوع آپارتاید است که بشریت تا کنون دیده است، به مراتب بدتر از آنچه زمانی در آفریقای جنوبی حاکم بود. باید این شرایط متوقف شود. باید آن را متوقف کنیم.
برای همین من با افتخار به شما اعلام میکنم که امروز تمامی فلسطینیان، از فلسطینیان ساکن مرز‌های ۱۹۴۸، آنچه اسرائیل نامیده می شود، تا مردمان کرانه باختری و نوار غزه و بیت المقدس شرقی، تا فلسطینیان در تبعید، همه و همه، شاید برای نخستین بار از سال ۱۹۴۸، با هم متحد شده‌ا‌ند تا در کنار هم برای پایان دادن به این رنج مبارزه کنند، مبارزه‌ای برای پایان دادن به اشغال نظامی، مبارزه‌ای برای خلاص شدن از شر این نظام آپارتاید که بیشتر از حد تحمل ما دوام آورده است. امروز، ما شاهد یک اعتصاب سراسری و اعتراضات همبسته مردمی متحد هستیم که به باور من به مراتب از رهبران خود جلوتر هستند. و رهبران فلسطینی باید این واقعیت را ببینند و درک کنند که آنها نیز می‌‌بایستی در یک استراتژی مشترک مبارزه برای همه فلسطینیان متحد شوند.
امی گودمن: دکتر برغوثی، من میخواهم از شما در باره نقش آمریکا و نیز کشورهای عرب در بحران کنونی و شرایط پیش از آن سوال کنم. به ویژه که در روز‌های اخیر شاهد تخریب برجی بودیم که چند بنگاه خبری از جمله آسوشیتدپرس و الجزیره در آن مستقر بودند. دیروز وزیر امور خارجه آمریکا، آنتونی بلینکن گفت که او هیچ مدرکی مبنی بر اینکه این برج مورد استفاده حماس بوده دریافت نکرده است. با این حال دولت اسرائیل کماکان این ادعا را تکرار می‌کند. اما دولت آمریکا تا کنون درباره حمله اسرائیل به خبرنگاران موضعی نگرفته است. می خواهم نظر شما را در باره دولت جو بایدن بپرسم. به باور شما در حال حاضر آمریکا چگونه باید عمل کند؟ و همینطور نظر شما در رابطه با سکوت کر کننده حکومت‌های عرب در مواجهه با شرایط فعلی چیست؟
مصطفی برغوثی: خُب، در ابتدا باید گفت که بی تردید هر چیزی بعد از ترامپ بهتر به نظر می‌‌رسد، زیرا ترامپ بدترین بود. نه تنها بدترین رئیس جمهور آمریکا، بلکه بدترین رئیس حکومت در سراسر جهان. ترامپ کسی بود که تلاش کرد تا مسئله فلسطین را کاملا منحل کند. او همچنین فشار زیادی به کشورهای عربی وارد کرد تا روابط‌شان را با نظام آپارتاید اسرائیل عادی کنند.
اما عملکرد دولت بایدن در این زمینه تفاوت چشمگیری ندارد. تعهد آمریکا به اتحاد با اسرائیل و جانبداری بی چون و چرا از اسرائیل غیر قابل قبول است. من نمی‌‌فهمم که با چه منطقی آقای بلینکن و حتی آقای بایدن یکسره از حق دفاع اسرائیل از خود صحبت می‌‌کنند، بی آنکه یک کلمه نسبت به حق فلسطینیان برای دفاع از خود و برای مقاومت در برابر اشغال نظامی و آپارتاید بر زبان بیاورند. این عدم تقارن و این رفتار غیر قابل قبول در عمل مشوق اسرائیل است.
من درک نمی‌‌کنم چرا ایالات متحده آمریکا سه بار از صدور بیانیه مشترک شورای امنیت سازمان ملل برای برقراری آتش بس ممانعت به عمل آورد. چرا؟ چون اسرائیل این را می‌‌خواهد؟
چگونه دولت بایدن به خود اجازه می دهد یک توافق‌نامه جدید برای ارسال بمب و موشک به اسرائیل امضا کند، آن هم درست در زمانی که اسرائیل مشغول ارتکاب جنایت جنگی علیه فلسطینیان است؟ آنچه در غزه میگذرد یک جنایت جنگی است، یک جنایت جنگی علیه بشریت. چرا آقای بایدن به حرف انسان‌های شریفی در حزب دمکرات مانند الهان عمر، رشیده طلیب، الکسندریا اوکاسیو کورتز، و برنی سندرز گوش نمی‌‌دهد که می‌گویند دیگر بس است؟ چرا آمریکا به حمایت از اشغال نظامی ادامه میدهد؟ چرا از یک نظام آپارتاید حمایت می‌کند؟ چنین موضعی کاملا غیر قابل قبول است، و می‌‌بایست تغییر کند.
باعث شگفتی است که آقای بایدن که دولت آمریکا را از سایه شوم ترامپ نجات داده و در رابطه با بسیاری از مسائل از جمله همکاری با سازمان بهداشت جهانی، مسائل محیط زیستی، و روابط با مکزیک و کشورهای اروپایی سیاست‌های متفاوتی اتخاذ کرده، چرا در رابطه با فلسطین همان سیاست منحط پیشین را ادامه میدهد. دولت بایدن حتی در یک موضع گیری گمراه کننده از توافق نامه‌های عادی سازی روابط با اسرائیل تمجید کرد و آن را یک تلاش موفق از جانب دولت ترامپ قلمداد نمود. این هم موضعی است که باید تغییر کند. آمریکا باید در این زمینه تغییر جهت دهد و سیاستی منصفانه در پیش بگیرد. آمریکا باید بپذیرد که ما فلسطینی‌ها حق داریم آزاد باشیم، ما حق داریم که از شر اشغال نظامی و سیستم آپارتاید اسرائیلی خلاص شویم. به رسمیت شناخته شدن این حق فقط به نفع فلسطینیان نیست، به نفع همه مردمان این منطقه است.
در مورد کشورهای عرب، انفعال آنها مایه دلسردی و ناخرسندی ما است، چرا که تا کنون کشورهای عرب آنچه را که می‌‌بایست انجام دهند انجام نداده‌ا‌ند. ما از آنها نمی‌‌خواهیم که با اسرائیل بجنگند. اما حداقل خواسته ما از آنها این است که عادی سازی روابط‌شان با این رژیم آپارتاید و اشغال را متوقف کنند، و تا زمانی که فلسطینی‌ها تحت سلطه و ستم اسرائیل هستند این کشورها روابط خود با اسرائیل را قطع کنند. ما بر این باور هستیم که کشورهای عربی باید موضع فعال تری در پیش بگیرند. البته همه کشورها را نمی‌‌توان یک کاسه کرد، چرا که بعضی از آنها عملکرد بسیار بهتری در این زمینه داشته‌ا‌ند، در حالی که برخی دیگر عملکرد ضعیفی دارند. اما من از یک چیز مطمئن هستم، و آن اینکه مردم جهان عرب همه در کنار مردم فلسطین ایستاده ا‌ند. این را ما در تجمعات چند صد هزار نفری در یمن، عراق، تونس، مراکش، و دیگر کشورها می‌‌بینیم. و مهم تر از همه در اردن و لبنان. شاهد این هستیم که مردم اردن می‌‌کوشند به هر شکل ممکن به ما یاری رسانند. منظورم این است که بین مواضع دولت‌ها و نگاه مردم این کشورها تفاوت جدی وجود دارد.
امی گودمن: دکتر مصطفی برغوثی، ما از شما تشکر می‌کنیم که برای این گفتگو از رام‌الله در کرانه باختری به ما پیوستید.
مصطفی برغوثی: من هم از شما تشکر میکنم.
برگرفته :از اخبار روز