پیکار برای برابری زنان با مردان، و برای آزادی زنان از انقیاد جنسی و ستم های جنسیتی، پیکاری بس دشوار و طولانی است، اما این دومی به کندن صخره با ناخن می ماند. برخلاف ” برابری حقوقی ” ( که حالا تقریبا همه ادعای حمایت از آن را دارند) حتا به دست آوردن آزادی ی سخن گفتن از مضمون ومعنای حقیقی آزادی زن، خود به مبارزه ای جسورانه، سنگین بها و طولانی نیاز دارد و پیش از هرچیز باید جرأتِ اندیشیدن در باره معنای حقیقی آزادی زن را به خود بدهیم و از آن با شهامت دفاع کنیم.

اخبار روز

سال ۲۰۲۱، سالی چالش برانگیز برای زنان جهان و در برگیرنده فرازهای کم رنگ و فرودهای عمیق در زمینه برابری جنسیتی بود. همه گیری کرونا شکافهای اقتصادی واجتماعی را تعمیق بخشید... بازگشت طالبان سال فاجعه بار برای زنان افغانستان، در ایران تعمیق همه مولفه های آپارتاید جنسیتی علیه زنان ایران ....زنان آرژانتین و اسپانیا پس از مبارزات طولانی موفق به قانونی کردن حق سقط جنین شده و زنان لهستان نیزدر این زمینه موفق به تعدیل قانون موجود شدند. دربریتانیا نیز پس ازسالها مبارزه ازدواج کودکان غیرقانونی شد...شرکت ورهبری زنان در جنبش ها و اعتراضات مدنی در کلیه شهرها چشمگیربوده است...


زنان آرزم سرمایه‌داران نوکیسه، دلال صفت و ارتجاعی بر تمامی عرصه‌های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی جامعه چنگ انداخته و نیروهای فعال از کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان، بازنشستگان و دیگر نیروهای ترقی‌خواه را با بهانه‌های واهیِ به‌اصطلاح امنیتی به بند می‌کشند تا موانع سوداندوزی را از سر راه بردارند و به غارت هر آنچه هست بپردازند. تمام ارکان حاکمیت ترَک برداشته و شکست و ناکامی از تک تک تلاش‌های مذبوحانه‌اش آشکار است. برای لاپوشانی و در پاسخ به این شکست همه جانبه روشی سیستماتیک برای سرکوب مردم، ارعاب، شکنجه و کشتار زندانیان اتخاذ کرده است. اما و به‌رغم ابعاد وسیع این خشونت صدای مردم و زندانیان خاموش نشده و روز‌به‌‌روز رساتر و گسترده‌تر می‌شود؛ اخبار شکنجه زندانیان، خانه‌های امن و کشتار زندانیان دیگر پنهان نمی‌ماند و عمق سبعیت نظام بیش‌از پیش آشکار می‌شود.

زنان آرزم

زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)
زن جوان یک ماه را در خانه‌ای در قرچک ورامین به‌سربرد. زمان عادت ماهانه‌اش با درد طاقت‌فرسا همراه بود و او فقط یک لباس زیر داشت. مرد تمام هفته برای پیدا کردن کار خیابان‌های تهران را زیر پا می‌گذاشت، مدرک دانشگاهی او به هیچ کارش نمی‌آمد. خشم عجیبی سراپای وجودش را پرکرده ولی به لب نمی‌آورد، کاملا مشخص بود که نمی‌تواند بپذیرد که ماشین شویی یا باربری کند. همه‌ی کارهایی که در دنیای مدرن می‌تواند شکل انسانی‌تری به خود بگیرد اینجا شکل کاریکارتوربه خود می‌گیرد آن هم به روش قرون وسطایی.


زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)
آن توده عظیم مردمان افغانستان که در کشور خود باقی خواهند ماند امکان و فرصت بیشتری برای تشکل‌یابی و ایجاد جنبش‌های فراگیر خواهند داشت. آن‌ها از طالبانِ تحجر و سرمایه وحشت ندارند، مدت‌هاست که مبارزه خود را آغاز کرده‌اند. نیروهای مترقی، از جمله زنان در افغانستان تجارب و میراثی غنی از ایجاد تشکل‌های مخفی و مبارزه در شرایط ترور و وحشت طالبانی دارند، افزون براین در این بیست سال نیز تلاش کرده‌اند ارکانی برای توسعه و دموکراسی ایجاد کنند. آنان هم اراده و هم توانایی این را دارند که دوباره برخیزند. آنان می‌توانند با مبارزات خود آینده‌ای بدون طالبانِ سرمایه و تحجر در کشور خود رقم بزنند و به همراه سایر نیروها وجنبش‌های مترقی و حامی در منطقه در جهت پاکسازی خاورمیانه از بنیادگرایی و خلافت‌های اسلامی وبرقراری صلح، ثبات، رشد، عدالت و دموکراسی گام بردارند.


کودکانی که به امید آینده‌ای روشن و ساختن فردایی بدون جنگ و خون، از خانه بیرون رفته بودند، بی‌خبر از دسیسه‌ی شیطانِ درکمین، به هر دلخوشی کوچکی لبخند می‌زدند و رویاهای بلندپروازانه‌شان را در گوش هم زمزمه می‌کردند و شیطان، هم‌چنان در تدارک حمام خون!

الهام خوشناموند

رزا لوکزامبورگ در ۱۵۰ سالگی مایکل رابرتز ترجمه‌ی احمد سیف پنجم مارس ۲۰۲۱ سالگرد ۱۵۰ سالگی تولد رزا لوکزامبورگ این سوسیالیست انقلابی بزرگِ جنبش کارگری لهستان – آلمان است. سهم لوکزامبورگ در پیشبرد ایده‌های سوسیالیستی و درمبارزه برای جایگزینی سرمایه‌داری آن‌قدر گسترده است که در یک نوشته‌ی کوتاه نمی‌توان حقّ مطلب را ادا کرد. در نتیجه، من در این‌جا نمی‌توانم تصویر کلی و جامعی به دست بدهم. به‌عوض درباره‌ی سهم او در پیشبرد اقتصاد سیاسی مارکسی نکاتی را مطرح می‌کنم و همین طور چند پیشنهاد هم در نقد بعضی از نوشته‌هایش ارایه خواهم داد.

مایکل رابرتز
احمد سیف

هشتم مارس، روز جهانی زن، روز یادآوری پیکار زنان و مردان برای دست یافتن به دنیایی است که در آن، همه‌ی انسان‌ها فارغ از جنسیت، نژاد، ملیت و عقیده، از حقوق یکسان برخوردار باشند. کانون نویسندگان ایران
کانون نویسندگان ایران ۱۷ اسفند ۱۳۹۹


روز ۸ مارس گرچه مناسبتی است که دست‌کم در آن یک روز صدای زنان بلندتر می‌شود، تنها یک روز برای گرامی‌داشتن زنان نیست، بلکه روزی است که باید آن‌چه تا کنون برای بیشتر در نظر گرفتن خواسته‌ها و امکانات مقاومت آنان برای همگان به‌همراه داشته است را مرور کنیم. به هر روی در لحظه‌ای ایستاده‌ایم که مردسالاری و قیم‌مآبی از هر سو بر جسم و روان زنان حمله کرده و می‌خواهد تمام ساحت‌های زیست آنان را به محلی برای انتفاع خود بدل کند. در همین لحظه و حالا لازم است با رد تمام این دیگری‌سازی‌های سلطه‌ورزانه، در مقابل آن بایستیم و افقی که در آن برابری جنسیتی برپا شده‌است را ترسیم و برایش تلاش کنیم.


یکی از راه‌های انکار یک جنبش سیاسی فروکاستن آن به یک امر شخصی، به یک موضوع خصوصی است. در شان مادر تردیدی نیست. منزلتی که باور به آن صرفا از دل رویکردی دینی زاده نمی‌شود. حال آنکه پیام هشت مارس، پیام یک جنبش سیاسی است.