کدام بدیل؟ کدام راه؟ / پرویز صداقت طرح چهره‌هایی مانند رضا پهلوی، و پخش همزمان به‌اصطلاح مصاحبه‌ی تلویزیونی‌اش از چند شبکه‌ی ماهواره‌ای که بودجه‌ی آنها را مستقیم یا غیرمستقیم، آشکارا یا نهانی، دولت‌های امپریالیستی یا ارتجاعی تأمین می‌کنند، به‌وضوح نشان‌دهنده‌ی یکی از سناریوهای امپریالیستی برای آینده‌ی ایران است که نه‌تنها در عمل و درازمدت آرزوی دموکراسی و آزادی‌خواهی ایرانیان از مشروطه به بعد را بار دیگر به شکست منتهی می‌کند بلکه از آن مهم‌تر وهن تاریخی به ملتی است که طی چند نسل و بی‌گمان بیش از هر ملت دیگری در این منطقه و با یکی از طولانی‌ترین سوابق در میان کشورهای جنوب جهانی درگیر مبارزات دموکراتیک و عدالت‌جویانه بوده است.
نقد اقتصاد سیاسی
ﻓﺼﻞﻧﺎﻣﻪی ﮐﺎﻧﻮن ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن اﯾﺮان ، دوره ی ﺳﻮم ، وﯾﮋهﻧﺎﻣﻪی ﺷﺎﻤرهی ،۴ اردﯾﺒﻬﺸﺖ ١٤٠١ . وﯾﮋهی ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻧﻈﺮی : ﻣﻮاﺿﻊ و ﭼﺎﻟﺶﻫﺎ؛ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ و اﮐﻨﻮن ، راهﺟﻮﯽﯾ ﺑﺮای آﯾﻨﺪه . . ﻣﺎﺷﺎﻪّٰﻠﻟ اﺣﻤﺪی / اﻣﺮﯿﻫﻮﺷﻨﮓ اﻓﺘﺨﺎری راد / ﻣﯿﻼد ﺟﻨﺖ / ﺣﺴﻦ ﺣﺴﺎم / ﻣﺤﺴﻦ ﺣﮑﯿﻤﯽ / رﺿﺎ ﺧﻨﺪان )ﻣﻬﺎﺑﺎدی( / ﺣﺴﻦﯿ دوﻟﺖآﺑﺎدی ...
مشکلات آموزش و پرورش امروز. رسول بداقی غیر دولتی کردن تعلیم و تربیت یکی دیگر از ستمهایی ست که حاکمان در حق مردم روا می‌دارند. قانون اساسی میثاق مردم و حاکمان است. آنهایی که خود را پاسبان حقوق مردم و مجری قانون می‌دانند خود بزرگ‌ترین قانون شکنان هستند.
اصل سی قانون اساسی هرگونه خصوصی سازی آموزش و پرورش را ممنوع دانسته است اما می‌بینیم که مجلس جمهوری اسلامی قانونی برخلاف قانون تصویب می‌کند و این نشانه بزرگی بر ملی و مردمی نبودن مجلس است. همگان می‌دانند که بسیاری از دانش آموزان به خاطر نداشتن شهریه در مدارس خصوصی و حتی مدارس به اصطلاح دولتی، تحقیر می‌شوند ترک تحصیل می‌کنند یا عقده‌ای می‌شوند.
برخلاف رویکرد مطالبه‌محور که در جستجوی یافتن راه‌حل مشکلات در سطوح بالایی است؛ نقطه عزیمت تشکل‌یابی، تقویت و همبستگی پایینی‌هاست. وقتی تاکید بر تشکل‌یابی به عنوان استراتژی اصلی است، این مطالبات و کنش‌های اعتراضی هستند که در مقام تاکتیک قرار می‌گیرند. تشکل‌یابی، فرصتِ تمرین کارگروهی و دموکراسی از پایین را فراهم می‌کند.
.jpg)
معلمان در سال‌های اخیر یکی از رساترین و همسازترین صداهای اعتراض را در ایران بلند کرده‌اند، به گونه‌ای که بعضی تحلیل‌گران، «کانون صنفی معلمان» را «پایدارترین تشکل مستقل کارگری» می‌دانند. محمد حبیبی، سخنگوی این کانون، در گفتگو با آسو، این حرکت مدنی را «جنبشی نوپا» می‌خوانَد که علاوه بر خواسته‌های معیشتی، مطالبات منزلتی را نیز دنبال می‌کند و «عادی‌سازیِ خیابان برای عامه‌ی مردم و بازپس‌گیری خیابان از حاکمیت» یکی از مهم‌ترین دستاوردهایش بوده است.
نوشته‌ی: اریک هابسبام
ترجمه‌ی: حسن مرتضوی
آگاهی از خود به‌مثابه یک طبقه و سازماندهی خود به عنوان یک طبقه! قدرت تاریخی تفکر و احساس توده‌های مردم.اول ماه مه راهی را روشن می‌سازد که مردان و زنانی که به‌عنوان یک فردْ گنگ، ناتوان و بی‌قدرت هستند، می‌توانند اثر خود را بر تاریخ بگذارند.
نقد
جامعه در سال‌های پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ همواره به نفع دو طبقه‌ی اصلی لاغر شده است. ثانیاً لایه‌های در حال گذار با سرعتی قابل توجه در حال پرولتریزه شدن هستند (البته احتمالاً قسمت‌هایی از این لایه‌ها هم‌چنان کارکردهایی برای کلیت نظام اجتماعیِ سرمایه خواهند داشت). ثالثاً علی‌رغم غرش‌ها و لرزش‌های چند دهه‌ی اخیر، کوهِ «طبقه‌ی متوسط» طبق معمول موش زاییده است: چیزی که آن را انبساط «طبقه‌ی متوسط» می‌نامند در واقع مربوط به تورم جمعیت کارگران یقه سفید، کارگران فکری و کارگران نامولد است و همین طبقه‌ی وابسته که ما آن را به صورت کنایی «طبقه‌ی به صطلاح متوسطِ» نامیده‌ایم ...
علی رضا خیراللهی- میلاد عمرانی
اولاف شولتس، صدراعظم آلمان، در سخنرانی در پارلمان این کشور گفت، تهاجم روسیه به اوکراین آغاز یک «چرخش دوران را در تاریخ قاره‌ی ما رقم زد» و افزود: «جهان از این پس، دیگر جهان پیش از آن نیست.» آری! این واقعه تبلور فصل نوینی از چرخشی‌های تاریخی در سطح روابط بین‌المللی است. تهاجم امپریالیستی روسیه به اوکراین پدیده‌ای ابتدابه‌ساکن نبود و در خلأ هم حادث نشد. این رخداد حلقه‌ای از سلسله‌ی تغییر و تحولاتی است که طی دو دهه‌ی گذشته در ساختار نظم جهانی ایجاد شده و تعادل نظم بین‌المللی را برهم زد
نقد اقتصاد سیاسی
نگاهی به مقالۀ «چرا از تاریخ نمی آموزند؟
صداقت مدعی است که تحلیلِ وی، بر مبانی تئوریکی متمرکز است که توانسته در هر مقطع سرنوشت ساز «زمینه ساز یک رسوایی سیاسی جدید» برای «چپِ اردوگاهی » باشد. اما بخشی از شیوۀ استدلال حاکم بر نوشته، در نفی نظر مخالفان، حاوی نوعی از مغالطه است: او نه تنها در همان متن با اِطلاق عناوینی نظیرِ «محافظه کارانِ چپ»؛ « آنتی امپ»؛ «نئوتوده ایسم»؛ « چپِ محور مقاومت»؛ «لشکر ابلهان»؛ و … به نیروهای مخالفش، به جای نقد نظر آنها، به نوعی از مغالطۀ موسوم به «مغالطۀ ضد شخص» متوسّل می شود، بلکه حتی اتهام «ساختگی» بودن – بخوانید دست سازِ حکومت- را هم متوجه آنان می کند
اخبار روز