کاش این اژدها هزار سر می‌داشت - کانون نویسندگان ایران نهم شهریور سالمرگ صمد بهرنگی است: نویسنده، مترجم، پژوهش‌گر و آموزگاری که سال ۱۳۴۷ در رودخانه‌ی ارس غرق شد.
صمد آزادی‌خواه بود و عاشق مردم زحمتکش و شیفته‌ی عدالت اجتماعی، و همُّ و غم خود را صرف مبارزه برای دست‌یابی به آزادی و عدالت کرد. در دانش‌سرا دوستی صمیمانه‌ای با بهروز دهقانی (که هم‌چون او عاشق معلمی در روستاها بود) و خواهرش اشرف دهقانی به هم زد و دست به کار فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی شدند که از آن میان یکی هم راه‌اندازی ضمیمه‌ی هفتگی «مهد آزادی آدینه» بود با همکاری علیرضا نابدل و جمعی دیگر از هم‌فکران ازجمله غلامحسین ساعدی، که صمد را به روشنفکران معترضی چون جلال آل‌احمد معرفی کرد.
کانون نویسندگان ایران
موضوع آمارهای نقل شده در این بخش:
اوج‌گیری صادرات روزانه نفت ایران به «نزدیک ۲ میلیون بشکه»
تورم حداقل ۲۵۰ درصدیِ کالاهای اساسی در دو سال اخیر
دستمزد کارگران» یک‌سوم خط فقر هم نیست!
آموزش و پرورش: ۲۷ درصد کلاس اولی‌ها هنوز ثبت‌نام نکرده‌اند
به‌رغم تمامی سرکوب‌‌ها و جنایت‌های بی‌شمار، مبارزات زنان* (زلینتا+)، جامعه‌ی کوئیر، جنبش‌های فمینیستی، کارگری، دانشجویی، دادخواهی، ملل تحت‌ستم، معلمان، نویسندگان، خبرنگاران، بازنشستگان، پرستاران، کشاورزان و فعالان محیط زیست علیه سرکوب، تبعیض، نابرابری، بی‌عدالتی، حجاب اجباری و تبعیض‌های جنسی- جنسیتی، نابودی محیط زیست از دهه‌‌های گذشته تا کنون ادامه یافته است. مبارزه برای رهایی از شرایط فاجعه بار سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و اختلاف فاحش طبقاتی و تبعیض‌های عمیق سیستماتیک نیز خود را در نقاط عطف خیزش‌‌های دی‌ماه ۹۶ و آبان ۹۸ جلوه‌گر ساخت.
جواد روحی که در خیزش انقلابی در شهریور ماه سال گذشته بازداشت شده وپیشتر حکم سه بار اعدام او بر اثر فشار های مردمی و فعالان حقوق بشر نقض شده بود، در زندان نوشهر جانباخت .
مسئولان زندان قصد دارند این جنایت خود را تحت عنوان "خودکشی با مسمومیت دارویی" نشان دهند.
.jpg)
سیمین بهبهانی در جریان قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای سال ۷۷ نیز از فعال‌ترین اعضای کانون بود و نشست عمومی برای انتخاب هیئت دبیران موقت در ۱۳ اسفند ۱۳۷۷ در منزل او برگزار شد. این عضو دلیر کانون نویسندگان ایران در مقابل نیروهای امنیتی، که برای برهم زدن جمع هجوم آورده بودند، سینه سپر کرد و مانع از ورود آنان شد. سیمین بهبهانی همواره مخالفت خود با انقیاد زنان و حذف آنان از عرصه‌های اجتماعی را با صدایی رسا فریاد زد و تا پایان عمر، حتی با وجود ضعف‌های ناشی از کهولت، در کمال جسارت به دفاع از حقوق زنان پرداخت.
کانون نویسندگان ایران
اکنون پس از گذشتِ یک سال، از تمامی آزادیخواهان کشور می‌خواهیم در سالروز این جنایت هولناک و نابخشودنی، بار دیگر ندای تظلم‌خواهی خود را سر داده و با کمترین هزینه‌های جانی و مالی و پرهیز از هرگونه خشونتی، با تجمع بر مزار آن سمبل پاکی و مظلومیت، در ۲۵ شهریورماه امسال یاد او و تمامی جان‌باختگان راه آزادی را گرامی بداریم.
اخبار روز
شماری از فعالان حقوق زنان: متین یزدانی، فروغ سمیع‌نیا، جلوه جواهری، زهره و زهرا دادرس، آزاده چاووشیان، سارا جهانی و هومن طاهری در رشت، یاسمین حشدری (ناشر و شاعر) در بندر انزلی، نگین رضایی در فومن و شیوا شاه‌سیاه و واحده خوش‌سیرت در لاهیجان بازداشت شدند.
کانون نویسندگان ایران
شهرهای جهان را به پالتفرمی
دردفاع ازآزادی و برابری، دمکراسی ، پالتفرمی در دفاع ازخیزش انقالبی »زن - زندگی آزادی« تبدیل کنید۶۱.
سپتامبر۰۲۰۲ روزبه خیابان آمدن ماست، نگذاریم این صدا خاموش شود و فرصت طلبان عافیت طلب که درلباس
رژیم چنجی ودرساخت وپاخت با دولت های سرمایه داری چپاولگر جهانی باردیگربرای دزدیدن ومالخورکردن
حرکت عظیم اجتماعی جامعه ما درتکاپو هستند تا مبارزه مردم انقالبی ما را به نام حاکمیت موروثی وبا"وکالت "
ازسهم بران خود به یغما برند،نخواهیم گذاشت تا صدای مبارزات آزادی بخش مردم ما فراموش شود.
حکومت اسلامی سراسیمه وهراسناک همزمان به منازل زنان حمله و آنان را بازداشت می کند.
امروز چهارشنبه ۲۵ مرداد در شهر رشت و فومن
رژیم به منازل هفت نفر از فعالان زنان حمله برده و آنان را دستگیر کرده است .
متین یزدانی، فروغ سمیع‌نیا، یاسمین حشدری، جلوه جواهری، زهرا و زهره دادرس، نگین رضاییاز از جمله دستگیر شدگان هستند.
گزارش بیدار زنی
قتل نویسندگان، هنرمندان و دگراندیشان، بالاترین و غیرانسانی‌ترین مرتبه‌ی سانسور و فجیع‌ترین شکلی‌ست که در سانسور اندیشه و بیان نمود می‌یابد. ۱۶ مرداد یادآور کوشش ناموفق وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در به قتل رساندن جمعی از نویسندگان و روزنامه‌نگاران ایران است که برخی از آنان عضو کانون نویسندگان ایران بودند. در تابستان سال ۱۳۷۵ و در راستای قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای در دهه‌ی ۷۰، وزارت اطلاعات توطئه‌ی به درّه افکندن اتوبوس حامل جمعی از نويسندگان را ترتیب داد تا آنان را که به دعوت اتحادیه‌ی نویسندگان ارمنستان عازم این کشور بودند، به قتل برساند.
کانون نویسندگان ایران