شاهد امیرهوشنگ اطیابی
من ماندم که چگونه می توان درد را نوشت، داغ را تفسیر نمود. بیداد زمان را به زبان قلم ترسیم نمود و همه این نمایه های فراموش نشدنی را واگویه نمود تا دیگران دریابند تو چه می گویی ؟ تلاش دارم که با واگویای روشن ترین بیان شاهد امروزرفیق امیرهوشنگ اطیابی برآیم تا جزء مستندات دادگاه باقی بماند
امیر جواهری لنگرودی
ادر سالهای گذشته یکی از جنبشهای اجتماعی پر فراز و نشیب در ایران جنبش معلمان بوده؛ جنبشی که بهویژه از دهه ۸۰ مسیر پرتلاطمی را طی و رشد بسیاری کرده است. در درون این جنبش گروههای مختلفی به اعتراض برخاستهاند؛ معلمان رسمی (استخدامی)، معلمان حقالتدریس، معلمان ضمن خدمت، مربیان پیشدبستانی، آموزشیاران نهضت سوادآموزی و درنهایت معلمان بازنشسته. هرکدام نیز خواستههای خود را دارند اما در کلیت جنبش میتوان دید که خواستههای صنفی معلمان بهتدریج از مطالبات معیشتی فراتر رفته و نابرابری نظام آموزشی و خصوصیسازی آموزش را نیز هدف قرار داده است. این جنبش چه ویژگیهایی دارد؟ اکنون چه خواستههایی دارد و از چه طریقی در پی رسیدن به این مطالبات است؟ در این راه با چه چالشها و موانعی روبرو بوده و چطور در شرایط سرکوب سیاسی راه خود را پیموده است؟ نهادهای درون آن تا چه حد توانستهاند دربرگیرنده ذینفعان گوناگون آن باشند؟ و بهطور خاص زنان که بیش از نیمی از جمعیت معلمان را تشکیل میدهند چه جایگاهی در سازماندهی و تصمیمگیری دارند؟ این سؤالها ما را بر آن داشت تا به بهانه خروش معلمان در سال ۱۴۰۰ با جعفرابراهیمی بازرس شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران به گفتگو بنشینیم.
بیدار زنی
و نویسنده و پژوهشگری پرکار بود. به طوری که با وجود حبس در زندان در سنین جوانی، و سپس ترک ناگزیر ایران در دهه ۶۰، آثار متعددی از خود در زمینه تاریخ، فلسفه، جامعهشناسی و نمایشنامه برجای گذاشت...فریدون شایان نویسنده کتاب "از میمون تا انسان" بود این کتاب سبب شد تا نام او در فضای سیاسی و فعالان چپ دهه ۵۰ خورشیدی و سالهای اول انقلاب، تبدیل به نامی آشنا شود. به عبارتی دیگر، کمتر فعال چپ آن زمان را فارغ از گرایش و تعلقات سیاسی میتوانیم پیدا کنیم که کتابهای آن دوره فریدون شایان را نخوانده باشد...
سپیده زرینپناه
«دادخواهی» را تظلمخواهی، شکایتبردن نزد دیگری و فریادخواهی معنا کردهاند؛ اما این روزها این کلیدواژه معنایی بیش از آنچه را در لغتنامه آمده است، شامل میشود. کم نیستند خانوادههایی که حالا برای بیان آنچه بر خود و فرزندان و عزیزانشان گذشت، از این کلیدواژه استفاده میکنند. خانواده جانباختگان هواپیمای اوکراینی نیز از این قاعده مستثنا نیستند. ۷۳۲ روز پیش، چند دقیقه پس از پرواز هواپیمای بینالمللی اوکراین، TOR-M۱ فعال شد و با دو شلیک، پرواز ۱+۱۷۶ نفر را برای همیشه ناتمام گذاشت.
شرق
اشاره:
از حدود یک دهه پیش شاهد شکلگیری جنبشی نوپا برای عدالت اجتماعی بودیم که به جنبش ۹۹ درصدیها علیه یکدرصدیها موسوم شد. جنبشی که در آن کنشگران با تسخیر فضاهای شهری و حمله به نهادهای مالی شیوهی تنظیم نولیبرالی اقتصاد در چهار دههی گذشته را به چالش کشیدند. کموبیش همزمان با آن نیز کشورهای عربی دستخوش یک سلسله قیامها و انقلابها بود که مردم درمانده از نظامهای استبدادی و اقتصادهای فاسد و الیگارشیک «اسقاط نظام» را فریاد میزدند. این جنبشهای اعتراضی در تمامی سالهای اخیر استمرار داشت از اعتراضها علیه ریاضت اقتصادی در کشورهای جنوب اروپا، و تا این اواخر در جنبش جلیقهزردها در فرانسه. (و در این میان اعتراض به مؤسسات مالی در ایران در دیماه ۱۳۹۶ تا اعتراضهای آبانماه ۱۳۹۸ و انواع خیزشهای معیشتی و صنفی جاری.)
نقد اقتصاد سیاسی
بیژن جزنی سِرِنادی برای میهن
براساس مقاله:
بیژن: معشوق، رفیق و همسر
نوشته میهن (قریشی) جزنی
از کتاب «جنگی درباره زندگی و آثار بیژن جزنی» – انتشارات خاوران، چاپ اول، پاریس ۱۳۷۸
طرح و تدوین: مهرداد خامنهای
اجرا: شیرین میرزانژاد
مدت: ۵۴:۴۱ دقیقه
تئاتر امروز
گروه تئاتر اگزیت دیماه
منبع :اخبار روز
مجموعه مقالات در باره شیلی
نشریه دانشجوئی رود
مقالــه نخســت بــه ایــن مســأله میپــردازد کــه ایده هــای مربــوط بــه سوسیالیســم خلقــی ســالوادور
آلنـده چـه تأثیـری بـر مبـارزات کنونـی شـیلی میگذارنـد. بـرای تکمیـل ایـن بحـث در مقالـه دوم از
تکامـل خـط آلندیسـتی در دهـه ۱۹۷۰ سـخن بـه میـان آمـده اسـت تـا بتـوان در پرتـو آن ریشـه های
بسـیاری از مسـائل کنونـی جنبـش دانشـجویی شـیلی را بازشـناخت. ایـن مقالـه در واقـع یـک سـند
تاریخـی اسـت کـه توسـط »کمیتـه بین الملـل« انترناسـیونال چهـارم در سـال ۱۹۷۳ بـه رشـته تحریـر
درآمـد. در ادامـه ۴ گـزارش خبری-تحلیلـی از وقایـع شـیلی طـی بـازه زمانـی ۲۰۰۶ تـا ۲۰۱۴ آورده
شـده اسـت کـه میتوانـد سـیر تکامـل جنبـش کنونـی را بـرای خواننـدگان کمابیـش روشـن سـازد.
در همهی خیابانهای مرکز سانتیاگو، چهرهی لوئیزا تولِدو، مادر انقلابیون جوانی که در دوران دیکتاتوری پینوشه به قتل رسیدند، از روی پوسترهای تبلیغاتی به پایین خیره شده است… لوئیزا تولدو که تابستان امسال درگذشت، نماد مقاومت است. دموکراسی مبتنی بر بازار آزاد شیلی در دو سال گذشته در بحران فرجامین خود قرار داشته است. پرسش این است که کدام بخش خواهد مرد: بازار آزاد یا دموکراسی. در پاییز ۲۰۱۹، دانشجویان در سانتیاگو کارزار نافرمانی مدنی علیه افزایش سی پزویی کرایههای مترو را آغاز کردند. موانع خودکار بلیط تخریب شد. شورش و غارت گسترده بود. در سراسر کشور، سه میلیون نفر به خیابانها ریختند که بزرگترین اعتراض در تاریخ شیلی است. تولدو خودش در اعتراضات شرکت کرد، ماسک گاز در دست. او گفت: «طغیان اجتماعی همچون غریوی است که در همهجا شنیده میشود.» «شگفتانگیز است، چونان رستاخیز.»
نقد اقتصاد سیاسی
نقد اقتصاد سیاسی
در این گفتوگو ضمن اشاره به وجود غیر قابلانکارِ موانع سیاسی، از آن جمله فقدان دموکراسی و تضمین حقوق شهروندی در پناه قانون، که مانع موفقیت جنبشهای اجتماعی در دهههای گذشته بوده است، بر ضرورت واکاوی اشکالاتِ درونی این جنبشها تکیه میکنم که پیششرط تحقق همگرایی و همراهی در جهت پیشبرد یک پروژهی مشترک سیاسی-اجتماعی است. در این زمینه، به چند مشکل نظری در مورد ماهیت، اولویتها و وظایف جنبشهای زنان اشاره خواهم کرد که بهرغم شوک سیاسیِ پس از انقلاب ۵۷ در رابطه با حقوق و موقعیت زنان و تلاشهای ستایشبرانگیز کنشگران حقوق زن، چنانکه باید، مورد توجه قرار نگرفته است.
نقد اقتصاد سیاسی